De grote Chinese heropening

Er zijn veel economen die een recessie verwachten. In de eurozone is dat goed mogelijk, gelet op de negatieve effecten van de hoge energieprijzen.

In de Verenigde Staten groeide de economie volgens de Atlanta Fed met 4 procent in het vierde kwartaal. Voorlopig nog niet in de buurt van een recessie. In de recessie tijden de Grote Financiële Crisis zorgde China er voor dat een wereldwijde recessie of zelfs een depressie kon worden voorkomen. Het lijkt er op dat China wederom er voor kan zorgen dat er geen wereldwijde recessie komt. Europa (Duitsland exporteert veel naar China en kijk maar eens naar de koersen van de producenten van luxe goederen in de eerste twee weken van dit jaar) profiteert sterk van een aantrekkende Chinese economie. The Economist stelde dat het einde van het zero-covid-beleid de belangrijkste economische gebeurtenis is van 2023, terwijl het jaar pas net is begonnen.

Sinds het Chinese communistische congres in oktober is precies het tegenovergestelde gebeurd van wat de markt toen vreesde. De benoeming van Xi tot absoluut leider zou zorgen voor het afglijden van China tot een dictatuur waar de grote roerganger onvoorspelbare en onrealistische besluiten zou gaan nemen die niet in het belang van China, laat staan de Chinese economie, zouden zijn. Voorbeelden genoeg, van Fidel Castro tot Mao. Toch zijn er ook hervormers als Lee Kuan Yew en Deng Xiaoping die feitelijk ook dictators waren. Verder was zo’n vrees juist op dat moment vreemd, want Xi zit er al tien jaar en veel van de positieve hervormingen op het gebied van bijvoorbeeld financiële markten zijn van zijn hand. Het feit dat hij de economie meer in balans wilde brengen, was gelet op de onevenredig grote impact van de Chinese investeringen ook wenselijk. De Chinese consument moest voortaan de kar gaan trekken, waarmee China meer zal gaan lijken op westerse economieën. Ook het streven naar een olijfvormige verdeling van het inkomen (weinig rijken, weinig armen en een grote rijke middenklasse) is voor menig Europees land tegenwoordig een ideaal. Een dictator staat normaal gesproken ver van het volk, maar Chinese leiders (ook de keizers voor Xi) wisten dat ze alleen konden heersen als ze het volk tevreden hielden. Het ultieme doel van de partij is voorkomen dat miljoenen Chinezen opnieuw naar het Plein van de Hemelse Vrede stromen wat effectief zou kunnen ontaarden in een revolutie. Daarom zijn lokale bestuurders ook als de dood voor demonstraties. Die worden weliswaar neergeslagen, maar de kans is daarna groot dat ook de lokale bestuurder het veld moet ruimen. In China reageert Peking op demonstraties door hard in te grijpen, alles daarna onder het tapijt te vegen, maar daarna ook daadwerkelijk het beleid aanpassen in de richting die de demonstranten beoogden. Zie het recente zero-covid-beleid. Waarschijnlijk is China het enige land in de wereld waarin demonstraties tegen het coronabeleid zo snel hebben geleid tot verandering.

Xi is niet alleen gedraaid op de aanpak van corona. Nu hij is gedraaid moet het nieuwe beleid ook economisch een succes worden. Daarvoor zijn ook maatregelen nodig om de vastgoedsector vlot te trekken. China is het enige land in de wereld waar de hypotheekrente het afgelopen jaar is gedaald. Opmerkelijk is ook dat het beleid van de drie rode lijnen opeens is verlaten, projectontwikkelaars kunnen weer lenen. Ook komt er een rectificatiecampagne op de aanpak van Big-Tech bedrijven. Jarenlang nam de controle van de Chinese staat toe, maar nu geeft Peking gedetailleerd aan hoe de private sector verder moet worden ontwikkeld. Xi weet dat economische groei nodig is om welke doelstelling dan ook te bereiken.

Een hoge economische groei zal dit jaar eenvoudig te bereiken zijn door het heropeningseffect. Ook Chinezen hebben biljoenen renminbi extra gespaard gedurende de coronapandemie. Verder zal de heropening van China een positief effect hebben op toeleveringsketens, al is het maar de vraag of er genoeg energie (reken al snel op 2 tot 3 miljoen vaten extra per dag) is om die groei te faciliteren. Energieprijzen zullen waarschijnlijk verder stijgen.

Onderschat ook niet de impact op de vraag naar metalen. De grootste verbruiker van metalen in de wereld is de Chinese bouw. Dat is nog altijd vele malen groter dan het verbruik voor bijvoorbeeld de wereldwijde energietransitie. Dat zal mogelijk in de toekomst veranderen, maar op dit moment gaan de meeste metalen naar het bouwen van huizen in China (en de VS). Door de sterke Chinese groei wordt het contrast met de afzwakkende Amerikaanse groei groter en als de Fed dan ook nog gaat pauzeren, kan de renminbi aan terrein winnen. Dat kan betekenen dat de inflatie in de VS later dit jaar door de zwakkere dollar en de hogere olieprijs mogelijk weer aantrekt. Verder heeft de heropening van de Chinese economie vooral een positief effect op de rest van Azië. De twee grootste opkomende markten (Zuid-Korea en Taiwan) zijn sterk afhankelijk van China. Japan exporteert meer naar China dan naar de VS. Chinese aandelen zijn ondanks de spectaculaire stijging sinds oktober nog altijd goedkoop. Dat zal er voor zorgen dat niet alleen China beter zal presteren dan de wereldwijde aandelenmarkt, maar dat ook opkomende markten beter zullen presteren dan ontwikkelde markten.

Via: Auréus