Waardering factoren

Bij de keuze voor een bepaalde belegging spelen ruwweg drie onderdelen een rol. De belangrijkste op lange termijn is waardering. Het blijft simpel, maar waar.

Het is laag kopen, hoog verkopen. Waardering heeft vooral een grote invloed op het rendement op langere termijn. Wie begin jaren tachtig aandelen op vijf keer de winst kocht had in de twintig jaar daarna een veel beter rendement dan de belegger die in 2000 op 30 keer de winst kocht. De twee andere onderdelen zijn economische groei en liquiditeit. Deze laatste twee factoren hebben vooral gevolgen op de korte termijn, ze zorgen er voor dat koersen afwijken van de langjarige trend. In een stevige recessie dalen de winsten met 50 procent en daardoor vreemd genoeg ook de koersen met 50 procent, terwijl iedereen weet dat na de recessie winsten weer snel kunnen herstellen en dat recessies op lange termijn daardoor weinig invloed hebben op het uiteindelijke rendement.

Dezelfde principes kunnen ook worden gehanteerd bij factorbeleggingen. Er zijn er vijf: waarde, lage volatiliteit, kwaliteit, momentum en omvang. Nu is het in principe weinig zinvol om factorbeleggingen te gaan timen. Economie en liquiditeit hebben op korte termijn een veel grotere invloed en vaak is dat ook nog eens kortcyclisch. Dan is het beter om factoren gelijk te wegen en te herbalanceren, wat feitelijk niet veel meer is dan laag kopen, hoog verkopen op basis van waardering.

Wel zijn er ook in factorbeleggingen langjarige trends zichtbaar, vooral in de value-groei-cyclus. Daar lijkt het er op dat de trend net is gedraaid in het voordeel van value. Gelet op relatief grote waarderingsverschillen tussen groei en value zit er nog meer in het vat. Uit onderzoek blijkt dat veel factoren aan de onderkant van hun historische bandbreedte zijn gewaardeerd. De enige hoog gewaardeerde factor is nog de factor kwaliteit, simpelweg omdat met een recessie op komst beleggers liever investeren in bedrijven die winst maken dan bedrijven die geld verbranden.

In de afgelopen jaren hebben de Big Tech-bedrijven een negatieve invloed gehad op de resultaten van factorbeleggingen. Een kenmerk van veel factorbeleggingen is dat ze op zoek zijn naar de factorexposure en zo min mogelijk afhankelijk willen zijn van specifieke aandelen, sectoren of landen. Vaak zijn portefeuilles daarom gelijk gewogen waardoor de zwaargewichten in de index voortdurend worden onderwogen. Verder scoorden de Big Tech-bedrijven ook nog eens op slechts enkele factoren zodat ze nog verder werden onderwogen in factorportefeuilles. Deze periode is wat dat betreft vergelijkbaar met de piek in de dotcom hausse. Dat was een piek voor bedrijven met een relatief zwaar gewicht in de index. Daarna volgde een periode waarin factorbeleggingen bovengemiddelde rendementen behaalden. Waarschijnlijk staan we weer aan het begin van zo’n periode.

Via: Auréus