Albemarle vangt driemaal bot

De vraag naar het mineraal lithium zal, naar verwachting, in 2022 en 2023 ongeveer 300 procent plussen.

De vraag naar het mineraal lithium zal, naar verwachting, in 2022 en 2023 ongeveer 300 procent plussen. In principe is er genoeg lithium op aarde om te kunnen voldoen aan deze extreme vraag die voornamelijk een resultante is van de flinke groei van de verkoop van elektrische auto’s. Vooral dankzij de enorme vraag in China werden er wereldwijd vorig jaar ongeveer 7,7 miljoen volledig elektrische auto’s verkocht, een verdrievoudiging in 2 jaar tijd. Lithiumkobaltoxide is een hoofdbestanddeel van de batterijen waar deze auto’s op rijden. Als deze groei zo doorzet en uiteindelijk het complete huidige wagenpark op de wereld elektrisch is, dan is de voorraad lithium in 50 jaar op. Maar experts verwachten al veel eerder tekorten. Er is tot zeker 2025 voldoende aanbod van lithium, maar na dat jaar zullen er tekorten kunnen ontstaan. Dit komt omdat de mijnbouwbedrijven die lithium delven, grote tegenstand ondervinden van milieuactivisten en bewoners in de gebieden waar lithium gewonnen zou kunnen worden. Dit zorgt voor rechtszaken en vertraagde vergunningen. Ook worden projecten in de ijskast gezet. Naast een tekort aan actieve mijnen ontbreekt het ook aan voldoende productie en raffinage. Dat betekent dat lithiumbedrijven de komende jaren zullen moeten investeren in productie- en raffinagecapaciteit om te kunnen blijven voldoen aan de vraag.

Ook het Amerikaanse Albemarle Corp, de grootste lithiumproducent ter wereld, ziet de noodzaak om te blijven investeren in nieuwe mijnen. En als het niet lukt om nieuwe mijnen te ontginnen, dan koop je een concurrent op en voeg je hun productie bij de jouwe. Zo doen marktleiders dat. Natuurlijk geven deze relatief kleine ‘Davidjes’ zich niet zomaar over aan ‘Goliath’ Albemarle. Een voorbeeld is het Australische Liontown Resources. Al in oktober vorig jaar zag Albemarle in Liontown een smakelijk hapje, vooral hun mijn in Kathleen Valley (West-Australië) en hun contracten met Tesla en Ford wekten interesse. De Amerikanen, die al 2,2 procent van de aandelen hadden, boden op 20 oktober 2,20 Australische dollar voor de resterende 97,8 procent van Liontown. Een premie van ruim 19 procent op de slotkoers van de vorige dag. Zoals vaak bij een eerste bod, was dit te weinig en werd het keurig afgewezen. Op 3 maart jongstleden probeerde Albemarle het daarom nog eens met een bod van 2,35 Australische dollar per aandeel. De koers van Liontown was inmiddels wat gedaald vanwege de lagere lithiumprijzen in China en daarom bedroeg de premie ditmaal een aantrekkelijke 63 procent. Maar ook dit bod was niet voldoende volgens Liontown. Daarom kwam Albemarle snel daarop met een knock-out bieding van 2,50 Australische dollar. Dit was afgelopen maandag. Hiermee zou de overname 5,5 miljard Australische dollar (ongeveer 3,7 miljard Amerikaanse dollar) gaan kosten. De financiering hiervan zou voornamelijk plaatsvinden met vreemd vermogen dat J.P. Morgan bereid is te verstrekken. Maar ook dit keer was Albemarle toch te zuinig en ving het bot. Driemaal is helaas geen scheepsrecht voor de Amerikanen. Beleggers verwachten dat de Amerikaanse lithiumproducent niet wegloopt van de deal en nog een vierde bod zal gaan doen. De koers van Liontown Resourcesstaat immers momenteel ongeveer 10 Australische dollarcent boven de laatste bieding. Beleggers in Albemarle zien de overname vanaf het eerste moment wel zitten. Na elk bod steeg de koers, maar de toenemende kosten van de overname zorgden er wel voor dat het enthousiasme steeds minder werd. Albemarle exploiteert al twee lithiummijnen in Australië en heeft er ook een raffinaderij.

Via: Fintessa Vermogensbeheer