China als nieuwe politieagent van de wereld

China World Police, in plaats van Team America: World Police?

De diplomatieke betrekkingen tussen Iran en Saoedi-Arabië zijn hersteld. Dat is op zich al opmerkelijk, omdat de spanningen tussen beide landen in de afgelopen jaren juist waren opgelopen. Na de bestorming van de Saudische ambassade in Teheran in 2016 en de executie van een sjiitische geestelijke in Saudi-Arabië waren de landen feitelijk met elkaar in oorlog in Syrië, Irak en vooral in Jemen. Met deze toenadering neemt de kans op aanslagen door de door Iran gesponsorde Houthi-rebellen op Arabische olie-installaties sterk af. Het bijzondere aan de deal is dat deze is gecoördineerd door China. Het lukt niet zo maar de eerste de beste diplomaat om deze vrede te bewerkstelligen. Door de deal neemt de invloed van Peking in het Midden-Oosten snel toe. Dat terwijl de VS bezig was met een vredesdeal tussen Israël en Saoedi-Arabië, iets wat door de toenadering tot Iran op losse schroeven staat. Iran en Saoedi-Arabië zijn belangrijke olieleveranciers aan China, maar het is voor het eerst dat China zo direct intervenieert buiten de landsgrenzen.

De deal zorgt er voor dat Teheran minder wordt geïsoleerd, bovendien neemt de kans op een nieuwe nucleaire deal met de VS duidelijk af. Saoedi-Arabië staat hierdoor sterker tegenover de Amerikanen, maar de grote winnaar is China. Verder is het ook een signaal dat de invloed van de Amerikanen in het Midden-Oosten en de rest van de wereld aan het afnemen is. In grote delen van Azië en Afrika is China al de belangrijkste macht geworden, vooral dankzij de voortdurende zoektocht naar grondstoffen door China. Verder neemt hierdoor de kans toe dat grote delen van het Midden-Oosten zich aansluiten bij het Chinees-Russische blok. De door Trump begonnen handelsoorlog lijkt daarmee te eindigen in het voordeel van de Chinezen.

De volgende diplomatieke stap van China is om te bemiddelen tussen China en de Oekraïne. Voor de Amerikanen is zo’n rol onmogelijk, gelet op de relatie met de Oekraïne. China heeft zowel met Rusland, als ook met Oekraïne goede relaties. Afgelopen week spraken de ministers van buitenlandse zaken van China (Qin Gang) en Oekraïne (Dmytro Kuleba) met elkaar. Komende week gaat Xi Jinping op bezoek in Moskou en daarna wil Xi gaan praten met Zelensky (voor het eerst sinds de invasie van Rusland). Afgelopen maand heeft China een 12 punten tellend vredesplan gepubliceerd dat de basis kan zijn voor een staakt-het-vuren. China heeft dan wel toenadering gezocht tot Moskou de afgelopen tijd, maar er is nauwelijks bewijs dat China Rusland ook militair steunt. Verder erkent ook China de Russische annexatie van de Krim in 2014 niet, ook niet de nieuwe republieken in het Donbass-bekken. Basis voor China is territoriale integriteit, iets wat ook in China zelf altijd de hoogste prioriteit heeft gehad. Het communistische China is ontstaan in een tijd dat het land werd verscheurd door buitenlandse invloeden. Die prioriteit is terug te zien bij het beleid ten aanzien van de Oeigoeren, Tibet, Hongkong en ook Taiwan. In dat opzicht veroordeelt China ook de bezetting van het soevereine Oekraïne door Rusland. Voor de Oekraïners heeft praten over vrede geen zin, zolang de Russen niet bereid zijn om Oekraïne te verlaten.

Als China er in slaagt om na het diplomatieke succes in het Midden-Oosten ook de Oekraïnse oorlog te beëindigen dan is niet langer de Verenigde Staten, maar China de politieagent van de wereld. Daarmee brokkelt de geopolitieke macht van de Verenigde Staten verder af. Ook is dit een stap verder in de rol van de renminbi als alternatieve reservemunt. China doet nu al zaken met Rusland in renminbi, terwijl grondstoffen traditioneel in Amerikaanse dollar worden verhandeld en ook de olie uit Iran en Saoedi-Arabië worden deels  betaald in renminbi. Het primaat van de dollar is de hoeksteen van de Amerikaanse militaire kracht en deze ontwikkeling vreet dus aan de Verenigde Staten in de rol van supermacht, ten gunste van China en de renminbi.

Via: Auréus