Kansen in Chinese aandelen

Hier in het Westen hebben we economische uitdagingen die in China veel minder spelen. Instappen dan maar?

In de afgelopen dertig jaar kwam een belangrijk deel van de groei van de wereldeconomie uit China. Gedurende die periode was het op de Chinese beurs hollen en stilstaan. Allereerst komt dat doordat Chinese beleggers nogal momentum gedreven zijn. Verder heeft de Chinese staat ook een grote rol. Simpel van bovenaf bezien bestaat de Chinese beurs uit drie segmenten: Tech-bedrijven, vastgoedbedrijven en staatsbedrijven. Staatsbedrijven zijn goedkoop, maar nooit zo geliefd door buitenlandse beleggers. Eigenlijk is elk Chinees bedrijf een staatsbedrijf, aangezien elk bedrijf verplicht een ‘commissaris’ krijgt van de communistische partij (niet de overheid, opvallend genoeg) heeft de partij veel invloed in het bedrijfsleven. Voor beleggers in China is het van belang dat ze altijd parallel beleggen aan de belangen van de Chinese overheid en er vooral niet moeten proberen contrair aan Peking te beleggen.

Sinds 2020 heeft de Chinese economie het moeilijk. Dat komt door de coronacrisis en het zero-covid-beleid en de snel veranderende regelgeving op het gebied van vastgoed (met als climax het omvallen van Evergrande) en op het gebied van technologie. Reden voor deze aanpassingen is dat China een gezonde middenklasse wil hebben, omdat dit de manier is voor de machtshebbers in Peking om aan de macht te blijven. Xi ziet hoe het populisme westerse democratieën ondergraaft. Eén van de oorzaken van dit populisme is het verdwijnen van een deel van de middenklasse door de voortgaande globalisering. Een sterk verdeelde samenleving met grote verschillen tussen arm en rijk is toch al minder stabiel. Xi streeft naar de ‘olijfvormige’ samenleving met weinig armen en weinig rijken, blijkbaar is men de communistische idealen van Marx nog niet vergeten.

Door de lockdowns als gevolg van het zero-covid-beleid had het weinig zin om de economie te stimuleren. Daarbovenop kwam de logistieke problemen waardoor veel bedrijven niet of niet op tijd konden leveren. Geleidelijk is de werkloosheid in de steden opgelopen naar 6 procent. Geleidelijk wordt het zero-covid-beleid nu versoepeld, ook omdat er meer gevaccineerd wordt. Daardoor is China beter bestand tegen corona-uitbraken in de tweede helft van het jaar. Dan is ook het Chinese mRNA-vaccin beschikbaar. Parallel daaraan verbetert ook de liquiditeit voor Chinese aandelen dankzij de versoepeling van de voorwaarden bij de centrale bank.

Voor Chinese beleggers is maar één variabele van belang en dat is de mate van winstherzieningen. Uiteindelijk volgen ook in dChina aandelen de onderliggende winstontwikkeling. Indexbreed is het winstmomentum in China voorlopig negatief, maar wel aan het verbeteren. Het veertiende vijfjarenplan focust vooral op technologie zoals kunstmatige intelligentie, cloud computing en de productie van semiconductors. Ook worden de toeleveringsketens in China aangepakt. Het vijfjarenplan biedt ook ruimte voor duurzame investeringen. China wil in 2030 de piek in CO2-uitstoot hebben bereikt en gelooft dat het communistische model superieur is aan het kapitalistische model, ook in de energietransitie. Verder is het niet zo dat China stopt met het bouwen van huizen. Volgens het plan stijgt de urbanisatiegraad van 65 procent in 2025 naar 75 procent in 2035. Ter vergelijking in veel Westerse landen is dat tegen de 90 procent. China stimuleert de economische groei en zorgt monetair voor voldoende liquiditeit. Daarbij komt dat Chinese bedrijven (zeker op het gebied van technologie) veel lager gewaardeerd is dan westerse beurzen.

China mikt op een economische groei van 5,5 procent dit jaar, maar het zal niet gemakkelijk zijn om die te halen. Dat komt deels door de lange lockdowns in grote steden als Shenzen, Shanghai en Peking. Ook is het mogelijk dat er nieuwe uitbraken volgen in het najaar. Verder heeft China er wel voor gezorgd dat er Moral Hazard werd geïntroduceerd door Evergrande niet te redden, maar het zorgt er wel voordat de vastgoedmarkt op een lager pitje draait. Verder hebben Chinese exporteurs sterk geprofiteerd van de coronacrisis, opeens ging iedereen alleen nog maar spullen uit China kopen. Dat valt nu weg. Bijkomend voordeel is wel dat daardoor de inflatiedruk laag is. Wat helpt is het einde van de Afrikaanse varkensgriep (varkensvlees is een belangrijk bestanddeel van het Chinese inflatiemandje)  en de moeizame ontwikkeling op de Chinese huizenmarkt. Ondertussen staat de handelsbalans op een record. Verder gaan weinig Chinezen op vakantie, waardoor ook weinig geld het land verlaat.

Economische onzekerheid in China is het gevolg van politieke onzekerheid. Vorig jaar lanceerde China het programma van ‘gemeenschappelijke welvaart” (common prosperity). Het bestond vooral uit regulering van de vastgoedsector, het onderwijs, technologie en entertainment. Dat heeft veel beleggers terughoudend gemaakt ten aanzien van China, vooral ten aanzien van bedrijven die niet in de pas lopen en daar bovenmatige winsten mee realiseren. Winst maken is geen probleem in CHina, zolang daarmee de doelstellingen van de partij worden bereikt. Wat dat betreft is beleggen in Chinese aandelen minder eenvoudig dan beleggen in Chinese obligaties. Obligaties lopen immers altijd in de pas met Peking.

Voor aandelenbeleggers is China fundamenteel nu het spiegelbeeld ten opzichte van beleggen in de rest van de wereld. De economische groei trekt aan, de liquiditeitspositie verbetert en de waarderingen zijn laag. In Westerse markten zwakt de economische groei af, verslechtert de liquiditeitspositie en oogt de waardering in dat kader nog altijd kwetsbaar. Bovendien is in China inflatie een niet bestaand probleem, waardoor de centrale bank meer ruimte heeft. Verder zitten beleggers na vorig jaar onderwogen China, ook omdat het meestal een klein deel van de portefeuille omvat.

Via: Auréus