Waarom China het beter doet dan Europa

De meest recente ontwikkelingen in onze achtertuin tonen wederom waarom wij hier niet alleen naar lokale beleggingen moeten kijken, maar zeker ook naar China.

Sinds de introductie van de euro proberen Europese regeringsleiders andere landen ervan te overtuigen dat Europa een opkomende supermacht is. Als alle landen in Europa bij elkaar worden genomen dan klopt dat. De Europese Unie heeft meer mensen, meer consumenten en een hoger BBP dan de Verenigde Staten. Als dat voldoende zou zijn, dan kunnen investeerders een deel van hun Treasuries ruilen naar Europese staatsobligaties. Vooral in de beginjaren van de euro (vanaf 2001) profiteerde de euro van deze beweging, maar na de Grote Financiële Crisis volgde ook de eurocrisis waardoor de euro toch minder populair werd. De Russische inval in de Oekraïne heeft het lot van de euro bezegeld. De Europese Unie mag dan wel een economische supermacht zijn, het is bepaald geen militaire supermacht. Ook loopt de regio niet echt voorop op het gebeid van technologische industrie. Pijnlijk is nu ook dat Europe geen vrije toegang heeft tot energie. Europa is afhankelijk van de Verenigde Staten en dan heeft het opnemen van Europese staatsobligaties vanuit diversificatie-oogpunt weinig toegevoegde waarde ten opzichte van Treasuries.

Door westerse valuta in te zetten als wapen tegen de Russen, accepteren de Russen geen westerse valuta meer. Maar er zit een groot verschil tussen de dollar en andere valuta. De dollar is tenminste nog een algemeen geaccepteerde reservemunt, maar de euro is juist een jonge munt die voorheen vrijwel al haar energie kocht in euro (van de Russen) waarna die euro’s weer terugkwamen in de vorm van saldo op bankrekeningen, maar ook in de vorm van huizen, voetbalclubs en luxe jachten. Dat is voorbij en zich realiserende dat dit hen ook kan overkomen, zullen de Arabieren en de Chinezen ook voorzichtiger worden met het parkeren van geld in euro. Voortaan moet Europa dollars verdienen om daarmee energie duur in te kopen. De vraag is echter, waarmee? Door de hoge energieprijs kunnen Europese bedrijven niet concurreren op energie, ook zijn er weinig andere productiefactoren waardoor Europa goed kan concurreren. Lonen liggen relatief hoog en een nieuw probleem is dat Europa hierdoor een tekort heeft op de handelsbalans. Europa is hierdoor meer afhankelijk geworden van de Verenigde Staten.

In 2008 ging er nog 1,6 dollar in een euro. Nu nadert de euro pariteit met de dollar. De combinatie van de Europese frontlinie in de Oekraïense oorlog en de traagheid waarmee de ECB reageert op de inflatie zorgt er voor dat de euro elk moment pariteit met de dollar kan bereiken. Dat is voor het eerst sinds 2002. Jarenlang streefden autoriteiten naar een zwakkere euro. Dat zorgde voor meer export en ook voor meer inflatie (toen inflatie nog gewenst was). Nu zorgt de zwakke euro zelfs voor extra inflatie. Overigens geldt dit vooral tegen de dollar, tegen andere munten doet de euro het beter. Pariteit is een psychologische barrière die meerdere partijen tot denken zal aanzetten.

Het goede nieuws voor beleggers is dat er een alternatief is voor de eurozone en dat is China. Waar de correlatie tussen Europa en de Verenigde Staten hoog zal blijven, beweegt China in de tegenovergestelde richting. Belangrijk verschil is de monetaire discipline van China ten opzichte van de monetaire gekte in Europa en de Verenigde Staten. Zelfs het omvallen van een groot bedrijf zorgt voor een sterkere renminbi. China heeft er uitdrukkelijk voor gekozen om het moral hazard-probleem te adresseren met Evergrande, waar de VS in het verleden met Lehman liet liggen. Daar waar de Chinese economische groei aan het versnellen is, vertraagt de groei hier met als mogelijk uitkomst een recessie. In China staat de geldkraan open, hier gaat ‘ie dicht. Bovendien is in China de waardering laag, terwijl het normaliseringsproces hier pas net is begonnen. Verder is inflatie overduidelijk een westers probleem en geen Chinees probleem. De Chinese obligatiemarkt is niet voor niets de best presterende obligatiemarkt van de afgelopen tien jaar, ook voor aandelen is het beeld recent gedraaid.

Via: Auréus